Gölgeler

2.

• Oh be, kurtuldum! En iyi coğrafya profesörünü bile getirsen bu haritayı akşama kadar düzeltemez! Aradan on dakika geçtikten sonra oğlu babasının yanına koşarak geldi:
• Babacığım, haritayı düzelttim. Artık parka gidebiliriz! dedi. Adam önce inanamadı ve görmek istedi. Gördüğünde de hayretler içindeydi ve oğluna bunu nasıl yaptığını sordu. Çocuk şu ibretlik açıklamayı yaptı: -Bana verdiğin haritanın arkasında bir insan resmi vardı. İnsanı düzeltiğim zaman dünya kendiliğinden düzelmişti!

Özgür düşünceye ulaşacak bilimi özümsemiş insanların olduğu bir toplum özlemiyle... tebrikler Nuriye Hanım..

ne güzel bir dönem tasvirinin şiirselleşmiş hali.

anlatım yine her zamanki gibi.

çok güzeldi.

sevgiler.

1. 'biliriz kaç karanfil soldurdu darağaçları urganlara kaç ayıp asıldı kaç şafak ağladı kızıl gözyaşlarıyla ben hiç bu kadar korkmamıştım sinsice sokulan karanlıktan ellerini ver anne'

Kimliksiz gölgeler, ki insan. İnsanı düzeltemedikçe kendisinin kendi gücünün ne olduğunun ayırdımına varmadıkça korkularımız hep olacaktır. Dar ağaçları hep kurulacaktır.. Haydi benim hiç gülemediğim bir fıkra bu.

Adam, bir haftanın yorgunluğundan sonra, pazar sabahı kalktığında keyifle eline gazetesini aldı ve bütün gün miskinlik yapıp evde oturacağını hayal ediyordu. Tam bunları düşünürken oğlu koşarak geldi ve parka ne zaman gideceklerini sordu. Baba, oğluna söz vermişti; bu hafta sonu parka götürecekti onu ama hiç dışarıya çıkmak istemediğinden bir bahane uydurması gerekiyordu. Sonra gazetenin promosyon olarak dağıttığı dünya haritası gözüne ilişti. Önce dünya haritasını küçük parçalara ayırdı ve oğluna uzattı:

• Eğer bu haritayı düzeltebilirsen seni parka götüreceğim! dedi. Sonra düşündü:

%..

yüreğinize ve yazan kalemine sağlık çok güzeldi Saygılar,selamlar. kucak dolusu

teknik yönden güçlü ve anlatımı yoğun bir şiir okudum. tebrikler