Gölgeme Güneşi Çizeceğim Gizlice

bir masal kıyısında ağlayan çocuktum bu gece
bu gece dilimin lal sefasına iki ıslak kirpik,in yağmurları düştü.
yalancı baharları ülkemin.

adımı karanlığa yazarken ben
sustuğum yerdeyim hala
hala gözlerime ihanet edercesine
ipsiz uçurtmalar salıyorum uykusuz kuytularına sokakların

düşler görüyorum
hayaller kuruyorum
bir ucu sabun köpüğüne umutlar bağlıyorum
karalar sıvayarak masum mavisine hayatın

birazdan karanlığı yitirecek saklı felaketim
gölgeme güneşi çizeceğim gizlice
bir insan utanmayı unutacak bakışlaımda
yaslanırken kudretine düzenin

sığmayan satırlara mahpus bir çocuğun şikayeti
firar bu gece.
bilmem kaç camekan kırdı onu tanımayan
kaç pencereye baktı düşünde olmayan
ve kaç el tuttu ona uzanmayan.