Gönlünün Gözünü Çevir

yaş ile geleni ağırlar kalp
dilsiz bir boyun eğmedir o an sevda
kanmaya gör yolu kendinden geçene
cehennemin cennetinde tevafuk eğler söz
her ayıptan türemiş günah
öylece büyür
bir kibir dua ile yaslanır dudaklara

bak bana
gönlünün gözünü çevir ey aşk...!

seyri önceden belli hayatın
sırrındadır nefes
hayalhanesi raks edince ruhta
kâh acı
kâh sancı
sessiz bir elvedanın baş tacı
çekilmiş sürmelere
en mahremini yazdıkça kalem
öylece silinir
bir başkasına kazınan kader

yaz bana
gönlünün adını hece hece ey aşk...!

gittiğine inandırdığım ellerim
bittiğine inandıramadığım kendimi boğar
sureti sende kalan aşk'ın
aslı bende doğar
yüzünün solduğu bahar akşamında
kuytulukta kalmış zavallı intihar
aramızda ki malûm tezatı arar
yanmak yangına dönüştükçe
öylece yakar
bir mahşeri yeri yüzüne düştükçe kan

yan bana
gönlünün ateşini değdir ey aşk...!

zamanın karanlık yüzünü saklamadıkça içimde
hasretin gölgesinde kalmış katre
bulamaz canımın usulca aktığı yeri
ne vakit yağmur kaybetti gözlerini
benim sende bitmişliğim buldu kederi
yıllarım yabancısıydı yolunun
bakışlar nişan düşürdükçe yalnızlığa
bir sonsuzluk kapısı açılır/ diğeri kapanınca
sus haritasında iki uzak nokta kadardık
öylece vardık

öl bana
gönlünün hayatını ver ey aşk...!


alicengizoyunu
(...?sen? diye bir yer yok biliyorum...ama bilmeyen içimde ki aşk,söz geçiremiyorum...)