Gözlerimden Akarken Sen

Sen yaşandığını bilmezsin...

Usul usul yürürken mezarlıkta
Nasılsa bir gün yatacaksın bu toprağa
Serviler senli büyür bir adım daha ikiz uzaklara
Ölüler şehrinin bilinmeyen dünyasında

Hangi zamana uyusa/uyansa insan gözlerimiz
Melekler kanatlarını ödünç verir Anka aşkına
Biz hep kuş olup uçmayı severiz sevdalara
Küllerinden doğmuş gibi tekrar döneriz bilinen acılara

Herkes yaşadığını bilir...

Yorulduğumuz yerde ararız bir han
Hancısı olmayı bilmediğimiz dönerken devran
Sakallarına ak bulut düşmüş beyhude geçmiş zaman

Yine de yaşarız...

Ölüm benim ne zaman iç geçirsem
Esrik bir ruh uçsuz serhatlarında yol alırken
Savanlarına düşer sessizlik
Sevmeyi öğrendikçe yanar döneriz

Ezikliğimiz aşka yufkadır yüreklerimiz
Sen olursun ben olurum o olur batar dikenlerimiz
Rahmetini beklerken şerrinden korkar derinliğimiz
Alaca karanlık çekilirken çorak toprakları severiz biz

Yaşadığımızı bilmeden...

Ne tuhaf kalıyor gerçek, mecaz olunca seçenek
Karşımıza çıkar kuru bir iskelet
Kahırlarında kımıltısız yatmış soğuk işleyecek
Sıkınca avuçlarımızı kırılır kirpiklerimizdeki ıslaklık

Bütün hasretler tamamı devam edecek
Göğün yankılanışı ve yanmışlığın belirtileri
Suda dağılırken hareleri
Umursuz olur
bu yağmur
bu bulut
bu ay

Tekrar eden seçenekleri de severek...