Gözlerime Bakma

Güneşi içen deniz
Göğe gizli gizli ağlar görmeyiz
Düşen yağmur olur
-Kadir kıymet bilmeyiz-

Alnıma usulca çizilir
Gamlı bir annenin ağıtı gibi ufkun çizgisi
-Dilin-dile-dilendiği-
Kurda, kuşa söyleyin
Vaktinde doğmaz gün

-Toprak öldü!-
Nehri damarından vurdular
Bendi derin
İçin için çağlar içim-

Irağa düşer susuzluk
Değer Medusa gözleri
Ekinler taş olur
Dara düşer elleri

Güz giysisinin cebinde saklanır bahar
Yuvarlanır mecranın mizacı bozuk eteklerinde
Dolanıp tekrara düşen rüzgâr

Çeker uykularımızdan zamanı
Aralar kendini başkalaştıkça acı
Özünde bıraktığı sızı
Aslında bir içimlik
Su
Hükmü sarı yaprağın kursağında
Buğu
Yapışmış düşler penceresine
Ruhu

Suyun ruhu buğu
-Sakın gözlerime bakma-
Onlar iki kör kuyu