Gözünden Habersiz

asmadan
üzümden
gözünden habersiz
tekdüze sesiyle konuşuyor işte bana göre kibrin kölesi...

hem o nereden bilsin ayyaş çocuğunun
haza yürek sekmesini
üstelik gitmemiştir Çinçin Bağları'na
ben de gitmedim doğrusu
lakin Seyran Bağları inlerdi naradan
nedense
açılan farklı kapı numaralarında
hep sabaha ağlayan bir kadın olurdu
karıncalanan beynime
geceden onarıcı bir şevk verirdi tanrı
yankının biri gelir biri giderdi
hiç bir şey yapamazdım
tatmadığım anasonla suçlardım kendimi
kadın olmak istemezdim hiç
ve hiç bir farkım yoktu o çocuktan
neyse ki büyüdüm fazlaca çıldırmadan...

kibrin kölesi beni bağışla
şimdi sen çok yükseklerden yazıyorsun ya
yıldızlı diploma edasında
hem de alçak bir cümlenin
büyüsü yitik
ruhu solgun
kurumuş vicdanını yazıyorsun ya hani sereserpe
bir neşter
inan bir hançer fikrimi ortadan kesiyor usülsüzce
hemde beyazın üstüne yazıyorsun ya
alay alay
perde perde
o en çok sevdiğim beyaz
dokunmuyorum ateist yanlarına
çaresiz
çirkince beş tütünü ardarda sarıp içiyorum
sövmeye utanç geçmişe
dudaklarımda zift
kimbilir kaç hamle oluyorsun yüreğimde
sen unutuyorsun kendini ama
uykularımı bölüyorsun endamsız sözlerinle
kendini koyamadığın için hiç kimsenin yerine
ne ağlıyor
ne de gülebiliyorum
dinmeyen öfke
biliyorum
göktaşı bakışlarını çekmeyeceksin ve biliyorum
varlık bir garip dönence sende
büyüdükçe büyüyecek kibrin
sırf bu yüzden
bu dünyayı sevemiyorum

sevmiyorum...