Gözyasim Kadar Yakin

yine bir sabahın seherinde
güneşin ışıltısı çölün kızgın kumlarına vururken hissettim seni..
sadece o an aklımdan iki kelime gecti
seni sevmek...
belki herkes için basit,benim için asil bir kelime...
geceye yaklaşırken bir sis belirdi
ay ışığının pus ile birleşmesinde...
şimdi daha iyi anlıyorum aslında
sen her zaman benimleydin..
şimdi inanıyorum aslında
sen hiç bir zaman yoktun,ben vardım...
ama ama yokluğunda buldum seni ben...
varlığını aradım
ama hep yokluğunu buldum...
sen benim hiç bir zaman ulaşamayacağım bir güneş,
sen içimde yaşayan bir tomurcuk
sen benim ...
seni yokluğunda bile hissederken o mutluluğu
her türlü yaşamamı sağlayan
mutluluk,erdemlik abidesi...
hiçliğini bile anlayabilicek ve sahiplenecek bir duygu...
ardından içime doğan ve beni uykudan uyandıran gün ışığı,
yani orada sen,burada da sen
her yerde sen sen sen.....
çünkü sen bana,benim gözyaşım kadar yakındın..
yani başucumdaydın...