Gri Kent Yalnızlığı

Üzerime devrildi Bir akşam vakti Sessiz sakin geçtiler Hepsinin yüzünde Ne bir his ne bir keder.

Sordum kendime birden Bu kalabalık içinde Yaşayan bir ben miyim Yoksa ben mi öldüm...

Öyle ezildi ki içim Düşmemek zor Her yandan gelen giden Kaybolmuş yalnız ruhlar.

Baktım ki gökyüzüne Bembeyaz bir bulut var Yumuşacık yüzüyle Dokundu yüreğime.

Dalgalar vurgu hüzne Aldı götürdü sesler Köpük köpük denizdim Nasıl bilmez büyüdüm.

Bir çınar çıktı karşıma Dev gibi dallarıyla Sanki kucak açmışta Gel ey küçük çocuğum Ben seni biliyorum.

Eğildim yere Bir küçük karıncayla Şöyle göz göze geldik Baktı baktı kara kara gözleri Dedi ki kardeşim Nedir anladın mı derdin.

Canın kaç parça olmuş Aklın dağınık senin Dünya koca bir beden Atıyor bak durmadan.

Topladım kendimi de Haydi canım bul beni Her şeyle konuştuğum Gün geldi yakın hemi.

Her şeyle bir hareket Ediyorum şimdi de Bak nasıl vuruyor Kalbim tevhit iklimine.

Birliktir insanı kuşatan Her canlı cansızla Bir olan yürek gibi Hiç durmayıp çalışan.

👍👍 gri bir geceyle düşüyorum gecene karanlık kuytuların derin anlamlar yüklediğim sevgili ıssız karanlıklarda... düşüme düşen sensin üçünçüsüne ne gerek sen benim hep bitanemsin...:)))

çok güzeldi şiir yüreğine kalemine bin sağlık

yalnızlıkta yazılıyor şiirler uzaklara bakan kelimeler yanan dağlardan geliyor yürekteki kayayı eritecek sonu arıyoruz..

bu yalnızlıklar olmasa giriş bölümü; harika bir Mısır şiiri gibi hemen aklıma geldi orta bölüm de iyi fakat final hepsinin üzerine çıkmış tebrik ve teşekkürlerim güçlü şiir için