Gül Ateşe Düştü

geceler aleni yalnızlığımın mor suretidir
biten bir umudun sürüklendiği sığınakta
belki de buz ve ateşe yolculuktur
hangi acı bıraktığımız yerde kaldı
benim tanığı / ömrümün


keskin bir ayaz kış artığında
kardelenin ömrü zemheriye düştü

odun ateşi ısıtmadı / sözcükler suskun
elimdeki elsizliğin göğsümdeki kurşundan beter
gül ateşe düştü

içimin yurtsuz gezgini düşlerim
gelecek / bir rüyanın anısıdır sadece
hep bir dost eli, varla yok arası
ıslak bir bulutun altında
seninle dopdolu yalnızlığım

kimsesiz elim / sessiz çığlığım
beni yetim bırakan gülüşün
gelmedin dost
gelmedin ya
sulara gömüldü kirpiklerim



İzmir Mayıs 1995