Gül Periyi Çaldı

Sabahın erken saatlerinde
Boynuma taktığım azık çantası
Elimde kitabım ve hayvanları
Sürmek için çubuğum vardı
Seninle köyün merasında
Karşılaştığımızda.
Senin bembeyaz tenin
Kestane rengi kumral saçların
Yosun yeşili kocaman, kocaman gözlerinde
Otlatmak için önümde olan hayvanlardan korkunu
Yansıtıyordu bakışların ürkek çekingen.
Ama pırıl pırıldı korkuna rağmen sevginin izleri vardı
O kocaman gözlerde güneşten esmerleşmiş yüzüme bakarken
Birden bana doğru fırladın yerinden
Koşup boynuma sarılmıştın adını coni
Koyduğum köpeğimi görünce korkundan.
İşte o an, zaman, dursun istedim
O sahne hiç bitmesin istedim
Gökten zembille inen güzel
Beni hiç bırakmasın istedim.
Sen coniden coni senin feryadından korkmuştu.
Kaçıp gitti coni yanımızdan
Sen utanarak kollarını çözmüştün boynumdan
Ben hala kurtulamamıştım şapşallığımdan.
Bir şeyler söylüyordun ama ben seni duymuyordum
Çünkü baka kalmıştım güzelliğine olan hayranlığımdan
Sende şaşkındın korku ve şaşkınlık fışkıran gözlerin beni
Süzüyordu eski yamalı fakat temiz elbisem elimde sopam
Sırtımda azığım bir elimdeki dünya kılasiği sefiller romanı
Hepsi bir birine tezat teşkil ediyordu karşındaki görüntünün
Sen nesin demiştin kadifemsi yumuşaklıktaki
İnsanın tüm benliğini saran sesinle
Ben kabalığımı affedin çoban derbeder
Elimi uzattım sana elimi tuttun bende gül peri
Memnun oldum tanıştığımıza
İşte uzattığım o eli tutmandı
Bir ömür beni senin arkandan sürükleyen
O tuttuğun elim değildi aslında
Kalbimi tutmuştun söküp almıştın avuçlarının arasına
Bir daha da hiç bırakmadın gül peri taaaki
Azrail bir gece koynumdan seni çalana kadar

08.07.09