Gül Ve Kepir...

Kapını çalınca doyumsuz telaşlar
Bulduğunu sanırsın
Heyecana kapılırsan...







Her yer bahar değil...
Bazen çiçek açar bahtında,
Bazen zemheridir kapanmamış yarada...







Isınamamış yüreğin sarkacında
Donuk keklik gözleri...
Ne yapsan boş
Can akmış,
Kan gitmezse yüreğe
Avuçlarda dudak arası
Isıtma çaban nafile...





Ismarlama aşkların noktası var daima...
Tahammülsüz geçmişten
Tel tel dökülen cinnete gebe zaman...








Düşün!
Kaç yaş'ın seline kapılmış gözyaşların
Kaç dikeni gül sanmış vakitsiz duyguların...
Ve kaç ezgide sana dair yol gösterileri...








Sonrası mı?
Sonrası yokta
Sonrası derin of' da
Doyarsın ellerinden Ümitsizce kaderin
Kanarsın...









Yalanır hicranların
Dört bir koldan
Ne yutkunmak istersin o zaman
Ne tutunmak duvara...
Düşersin de düşlersin...






Asılsız dudaklardan
Adres sorarsın
İhbarı hain ise yanarsında yanarsın...







Bir gün bitecek
Yeni saydığın, eskiyecek hesapların
Her nefes başka bir gerçek
Ve başka bir son...







Cevabı damakta kalan
İç aynasında hüzünkar hünkâr
Bir ömre asılı kalır nankör tebessümleri
Vadisinde alazlanır
Gül yoksunu kepir uykuda çatlak günlerin...







Kar tanesi serpilir uykularına
Gülsen ne var
Ağlasan ne var
Üşürürsün ya
Buz kesilir iliklerin
Zerresinde ışıl ışıl parlar taneleri kanının
O vakit susarsında susarsın...