Güle Dair (naat)

Kokun gelir ezelden , güle düşen çiy sensin
Gül de sensin gülşen de, bahçe sensin bağ sensin

Gönül düşürdüm faka , her daim talibinim
Lal olmuş duduyum ben, takıldığım ağ sensin

Susamaksa senin'çin , yanmaksa hasretine
Bedenim yavan fitil , üfürülen yağ sensin

İrademi boşladım , ram oldum yangınına
Yanan benim nicedir, amma ki çerağ sensin

Yol da uzasa gün de , asra dönse seneler
Dağlar çöller aşsam da vardığım otağ sensin

Zembereği boşalmış zamana andolsun ki
Silindi gelmiş geçmiş, yaşayan tek çağ sensin.