Gülüşlerin Öpmeli

Dudaklarım acıyor yalnızlığını yudumlarken
Koyuluyor kıvrımlarına maziden bir tat

Başucum yokluğunla demlenmiş
Alnım kan ter içinde kalmış akıyor düşlere.

Gülüşlerin öpmeli yüreğimi,
Sesin dokunmalı solmuş gamzelerime
Kan yerine sen dolaşmalı damarlarımda.

Aralamıştın sana armağan edilen
Güneşe bile kapalı yürek perdelerimi.

Pusuda şimdi ürkek bakışlarım
Düşürdüm tuttuğum yılları ellerimden
Yokluğun indi yüzüme.

Rüzgar olup savursan da dallarımı
Köklerime işledin vız gelir ayazlar.

Bıraktın üzerime denizden çaldığın dalgaları.

Bir kaç nefesle soluduğum
Umudumu uğurlasam da maviliklere
Konuk olmak için yüreğine göz kırpan bedenim
Üşümüş, ıslak...




Öylesi içimde kalmışken

İlle de sen...