Gülüşlerini Bıraktılar Şehrin Varoşlarına

👍👍👍Elleri nasırlıydı çoğu zaman hasta olma lüksleri yoktu topraktan aşılıydılar hoş hasta olsalar da yataklara düşseler de paraları ile alacakları en baba ilaç aspirin, gripin bir de üfürükçü nefesi idi ah o gözü kör olasıca yoksulluk ah o insana zor gelen insana ar gelen kula kulluk...👍👍👍

"ah o gözü kör olasıca yoksulluk ah o insana zor gelen insana ar gelen kula kulluk..."

nerdeyse geçen yüzyılın birinci yarısında edebiyatımızın esas mevzusuydu fakirlik...köyle şehirin keskin farkı vardı o zamanlar,sanki bir ülkede iki toplum yaşıyor...

köy hayatından gerçek tablo çizilmiş şiirde..

"yine de güzel şeyler umdular geldiler ve gülüşlerini bıraktılar şehrin varoşlarına..."

güzel şeyler ummağa ne kadar da haklıdır bu insanlar...

toplumsal şiirlerinizde özel bir ilgiyle okuyorum...tebriklerim ve saygılarımla..

Ah o gözü kör olasıca yoksulluk Ah o insana zor gelen insana ar gelen kula kulluk...

Bugüne kadar okuduğum en anlamlı serbest ölçü şiiriydi Duygu yüklü mısralarda kaybettim kendimi Yüreğinize sağlık Ahmet bey.

..çok güzel bir konu duru bir anlatım sistemlerin yapısal sorunu şehri çepeçevre kuşatan ahşap kerpiç gecekondular iç burkan 'fukara' merkezleri ve önemlisi içinde yaşayanların ruhhalleri üstad ayrıntılarıyla vermiş duygusunu güzelce yapmış kurgusunu ve ne güzel bitirmiş umudu yitirmeden şiiri ''gülüşlerini bıraktılar şehrin varoşlarına'' ..tebriklerle kutlarım saygılar...

Günaydın sayın dostum! Beni ta otuzlu yıllara götürdün.Halk yaşantımızı gayet nefis bie anlatımla dile getirmişiniz.Bu günkü köy yaşamını gitmediğimden bilmiyorum.Muhakkak ki biraz terakki varsa da kafa yapılarıyla kültür ya- pıları denk değildir sanırım.Pazara mal satmağa gelenlerden bunu anlıyo- rum.Dilerim iletişim araçları %60 ları biraz yola getirir.Çabaların için te- şekkür eder gözlerinden öperim.Çİçek..İzmir.