Gümüş Yengeç

(Yıkılmayan bir yanıma...)




Adım yalnızlık benim
Vuslatın gümüş çocuğu
Hiç bir şey bana değil-benim değil
Düşmüşüm gölgeme basıp
Kendime çarpıp parçalanmışım
Tek canlı anlamaz beni...





Ki sevmişim morunu siyahın
Ah göğe çiçek ekmişim
Duldasız kalmışım yeşil
Sonra bileklerimde bir bedevi
Tükenmiş zamanı kumun
Saatim güz de durmuş




Kil yemişim çocukmuşum
Saçlarından artta kalan annemin
Suya düşürmüşüm ayı
Gece ölmüş babam




Satmışım feriştahını hey hero
kınında çıkmış kılıç ki çıplak-
Bir yalnızlık- kan olmasa
Ölmeye iki kişi gerekmez
Sevmeye de
Bu yüzden kendi uğultumda
Ezgin bir cümle...




İşte böyle içime çekilirim
O şehir balgam söker
Taş düşürür kalbim
Akar yüzüm bir camda
İşte ben hep böyle beklerim...




Ah Polyanna ve Hektor
Kendi masalım bu
Yani kader mukadderdir
Soyut bir yazgı alnımın
Kurşuna bakan yüzdesi
Dar zamanlarda geniş açı...




Kilitte unutulmuş kapının
Önünde bekledim
Bilmezsiniz
Yanıtın olmadığı ezberim
Uzak bir evde düş yorumcu
Ben seni bende gizledim...



...