Günahlarımı Yıkayıp Asmışlar

kirli bir kazak gibi elde yıkandım
asıldım ipine çamaşırın gecenin ayazında
ne kirlerimden arındım
ne süzüldü kederli suları esvabımın
soğuktu hava
havada asılıyken dondu
boynumdan süzülen damlalar

ne çokmuş be günahım
çıkarmamış onca çaba
bir de üstüne ıslanmış kalmış
üstüme asılı yaftalar
yerden de kesik şimdi ayaklar
bağır bağır dur nafile
en yakından bile duyulmaz olmuş feryadım
bir gafil gelir de çalar hani
giymek için şöyle
soğuk kış günlerinde diye
bilmez ki enayi hırsız
bir kamyon günahı
çalıyor elleriyle...