Güneş Ve Dağ

Bir güneş düşlemişti bembeyaz saçlarıyla o koca dağ.

Güneş ki, sıcacık,
Kavurmayan, ısıtan,
Doğduğunda şakaklarından su olup akıtacaktı beyazlarını,
Serinletecekti her vadisinden inişte yüreğini,
Eteklerinde zil çalacaktı sabahları,
Yeşerecekti bahar zamanları gibi,
Akşamları ışıl ışıl yapacaktı o dağı.

Dağ ki, ulu,
Usul usul seyre dalacaktı yarınlarını,
Başı göğe değecekti,
Dimdik.

Öyle bir güneş ki,
Doğacak dağını aramıştı yıllarca,
Öyle bir dağ ki,
Güneşini beklemişti sabırla,
Böyle bir güneş, böyle bir dağa doğardı ancak,
Bu güneş batmayacak,
Bu dağa artık kar yağmayacak.

31.07.2010.İstanbul