Gün(eş)e Yolculuk...

Gün(eş)e doğru giderken

Senden felek çarpması

Benden yanması

Bizden pişmesi yoldaşlığın!





Dolu dolu doyasıya yaşanmış günler
Umut edip bekledik onca zaman
Kazara mutsuzluk durağında inmiş
Bir garip yolcu olduk
Duraksız yüreklerde baş döndüren bir sevda
Sevdasız uyaklarda kolcu olduk





Ellerinde rengârenk yediveren güller
Ellerim çatlak aşk ırgatlığında
Solgun renkler mezarlığında sinmiş
Mezar taşı dile gelmiş!





Beti benzi solmuş karalara bulanmış bir veda
Dünya'ya son bir nazar, son elveda!
Sıcacık teninde iz bırakmış gönüller
O gönüller ki sadece sen dinler





Yüzündeki tebessüm aynalardan silinmiş
Aynalar ki küs olmuş manana ,
Kaçamak bakışlara sığınmış soğukça bir eda
Manasını kaybetmiş yüreğinde sevda





Şimdi yokluğuna ağıtlar yakan bülbüller
Beyaz güle hasret notalarda inler
Yüreği en keskin acılarla incecik dilinmiş
Dili başına bela bir Ben-i Ademim





Geriye dönüşü olmayan sonsuz bir elveda
Dönüşü belki de o en muhteşemim!
Kalır geriden iz sürüp gelenlere yadigâr...
Yad etti seni çok uzaklardan şaire'm !



29092009

Karaladığım yarım yamalak ve alil bir şiirin kendi mevcudiyetinden soyunup yukarıdaki şekliyle yepyeni bir mana giyinmesini sağlayan arkadaşıma, usta kalem Bülent Dürüst'e sonsuz minnet, sevgi ve saygılarımla...

Şiiri beğenip yorum yazmak isteyen arkadaşlar;
Lütfen öncelikle kendisine teşekkür ederek bana destek olunuz...