Güneşsiz Şehir
Yanıyor içim pare pare
Sanki kurşunlar oynuyor benim düşüncelerimde
Aç kapını Aksa
Dolacağım içine
Okuyacağım ne kadar dua varsa
O gül kokan seherine
Aç kapını aksa
Bu gece serileceğim tüm imanımla şehrinin üzerine
,Kristallerle süsleyeceğim bedenimi senin yerine
Akacak ne kadar kanım varsa gözlerimden eline
Yüzüm tutmuyor aslında
Gücümde yetmiyor sana gelmeye
Elimde bir boya bidonu boyuyorum yüzümü hüzne
Ancası bir gemide benden bir parça bez geliyor
Yaralarının üzerini izlerle örtmeye
Bakma öyle gülerek bana
Utancım müşrikin füzesinden büyük
Beyaz köpükler kadar acıtıyorsun ellerimi
Senin bir parmağına karşılık veriyorum cebimdeki hücrelerimi
Dünyamın ilk kıblesi sesimdesin
Boğazımda bir bayrak
Çığlığımın ensesindesin
Yıkılıyor dünyam parça parça
Cehennem çekiyor beni en derin yerine
Aç kapını Aksa
Yalvaracağım yüzüne
Vereceğim ne kadar canım varsa
Sana yağan mermilere
Aç kapını Aksa
İndireceğim tüm dünyayı dizlerinin dibine...
Bir sosyal olaya, bir acıya seslenmenin yolları vardır. Kızmak, ağzına geleni saymak, küfretmek, hakaret etmek değildir tepkiyi ifade etmek...
İşte bunun en güzel örneklerinden birini vermiş Sevgili Hilal...
Teşekkürler Hilal👍👍👍
yüreğinize sağlık..
çok güzeldi şiiriniz..
tebrikler...