Güz Bahar Ayı Eylül,

Yazın tatlı kaçamak aşklarını,
Hasrete dönüştüren eylül,
Yıllanmış sevdaları, vuslata erdiren,
Kızlarını analarından alıp,
Sevdiklerine veren eylül,
Onlara gelinlik giydirip mutlu eden,
Genç âşıklara, sevdalı gönüllere,
Yuva kurduran can eylül,
Arının bin bir çiçekten yaptığı bal gibi,
Sevda çiçeklerinden sevgi balının yapıldığı eylül,
Tüm bu güzel hasletlerine,
Ne oldu da? Birden kâbusa döndün be eylül.
Gönlüme karalar bağlattın,
Derecesi ölçülemeyecek kadar ayaz ettin,
Açan onca çiçeği, dalında yaktın.
Soldurdun eylül.
Hatırlar mısın senin, güz baharında,
Tanışmıştık sevgilimle.
Yıllarca özlemini çekmiştim,
Hasretiyle yanıp tutuşmuştum.
Sevdiğime, gönül verdiğime,
Yine sende kavuşmuştum eylül.
O gece postallarını ayağına giydiğin gece,
Belki sen tarihini unutmuşundur.
Yaptığın mezalimlerin tarihini,
Hatırlatayım sana.
Demokrasiyi astın,
Mustafa Kemal ATATÜRK'ÜN
Arkasına sığındın.
On bir eylülü on iki eylüle bağlayan,
Gecenin şafağında, yüz seksen yılında.
Yârimi, aşkımı kollarımdan,
Rap, rap eden postallarınla gelip aldın.
Tüm açan çiçekleri postallarınla ezdin,
Beni yârsiz koydun eylül,
Gönül sarayımı yıkan. yüregimi karartan,
Kap kara kararan eylül.
Dalında yeşeren yaprakları, sarartıp döktün,
Yapraklar düştü dallardan, sevdalar koptu gönüllerden.
Hiçbir şey söylemene gerek yoktu eylül,
Her şey belli oluyordu postallarından.
Ne istedin onca yeni açan çiçekten,
Hazan vaktimi gelmişti,
Açmadan soldurdun, yaşamadan öldürdün.
Yârimi kollarımdan, beni benden, özgürlüğü, milletimden,
Babaları çocuklarından koparan, EYLÜL
Tarih sayfalarını kirleten, tarihi kap kara karartan eylül.
Hiçbir zaman yüreklerden temizlenmeyecek olan eylül.
Tüm yüreklerde yalnızlığa mahkûm edilen kara eylül.
Yalnızlığınla baş başa kal, bir daha aklanamayacak EYLÜL
04.08.09/Osman ATA