Hani

önce sev dedin
bana güven sağan kadın
yılma
belki martının bıçkın bakışların da
bir dağın zirvesi kadar yakın
civelek bir koza
ay sızmasında
çarpılma lakin güneşin yakasında
bir nehirin kıyısında bucağında
mehtabı al kucağına
ille de dal maviye
çatlar bir gün yakamoz
uzak değil mutluluk...

hayatın göbeği dedin
dedin de esmerim
bana yalan mı söyledin
mecal biçtim yüreğimde
bir gün ömrüme gülecek diye
sözün er meydanıydı benim için
anlaştım her sözünle
sev dedin
karanlığa saldın ninnilerini
öp sağ omzunu meleğin öyle yakın
çürüttüm nefesimi kalmadı mihrabım
-+nerem diyen bir eda

yoruldum
kırıldım
savruldum
enselendim
urgan gölgem
boğuldum
hiç tanımıyor kainat
hatun kişim
bana yalan mı söyledin?
hani nerede mutluluk