Hasretinle Bir Şiir Daha Devirdim

Sabahı kurt mu yedi?
Nedir bu zifir?
Akardı zaman su gibi hani,
Neden şimdi ölü denizdir?

Dilimde devrik cümle telaşları
ve ruhum alabildiğine yaralı
Ne önsözün,
Ne son sözün bırakıyor yakamı!

Nasıl da özledim seni...

Biliyor musun sevgili,
Hep sana kapatıyorum gözlerimi...
Yastığım alabildiğine yorgun
ve durmadan kirpiklerimden sen dökülüyorsun
Öyle dokunuyor ki içime yakınlarımda olmayacağın!
Öyle dokunuyor ki,
Seni unutamayışım...

Kapın duvar biliyorum!

Tutup yırtsam diyorum zamanın perdesini
Vargücümle vazgeçsem yaşamdan!
Toprağa saplasam düğümlü nefesimi,
Börtü böcek bölse canıma ağır gelen hasretimi.
Uykusuz gecelerimin acısını çıkarsam,
Hep uyusam
Hiç uyanmasam...

Öyle çok özledim ki seni!

Her yolun en ücra tenhasını seçiyorum,
Bulutları yanıp kül olmuş bir mekânda.
Avuçiçlerime sakladığım tuzlu sulara katık olan
İççekişlerim gizli kalsın diye...
Aslında ağlamak istemiyorum!

Bilmiyorum içime bu kadar dokunuşun niye?

Çekip çıkarsam diyorum seni içimden
Göğsümü yara yara
ve dalsam insanların arasına
Hiç uğramasa bana sevda!
Gündelik telaşlarım olsa,
Hatta kaygısız uğraşlarım.

Zamanı ikiye bölsem eskisi gibi
Birazı merkabalarım,
Hoşkallarım,
Birazı kuş tüyü tatlı rüyalarım...
Ya seni özlemesem!
Ya da ölsem!

(zinhar bugün keşke annen ben olsaydım dedim ' seni öyle ki çok özledim / kendimi iki ölüm bir yaşama terk edip hiç bilmediğim yerlere gittim !

22 ocak