Hastalığım mı

Yarınlara inanışlarımın aldanışlarına takıldım bu akşam
Gerilere gittim başarılarımın, olumsuzluklarımın izinden
Anam ölmüştü on yaşımdayken
bir ağabeyim
Üç de kardeşim vardı
Fakirdi
Çok fakirdi babam.

Bir çocuğun hayalsiz kalmasının acısı düştü yüreğime
Gece karanlıklarına buz düşerdi gözyaşlarım
Kuşların özürlüğüne takılırdım geleceğin umutlarında
Yıldızlar umut gönderiyordu zaman zaman
Dağ doruklarındaydı gözlerim

Bir sonraki gün önceki günü tamamlayamadı asla
bir acıma hissediyordum insanların bakışlarında
bilmiyordum kime vereceğimi dağdan topladığım çiçekleri
kızların anasız çocukları sevmeyeceklerini düşünüyordum
yüreğimi paramparça yapıyordu soğuktan babamın çatlamış elleri

çocukluğum hep avuntu buldu babaannemin şefkatinde

çocukluğumdan kurtulmuş bir de gençliğim var benim
kıt Türkçem, ekmek istemeye bile yetmeyen Bulgarcam
hayallerime ulaşmama hiçbir zaman yetmedi birikimlerim
kitaplar girdi devreye her iki dilden de okuyacağım
yaşamı öğrenmek için hep uykularımı çaldım
bulmacalar çözdüm çiçeklerin renklerinde

yeraltı dilini çok iyi bilen bir madenciydim artık
taşların sertliği erirdi ustalığımın hünerinde
cesaretimde biterdi tehlikelerden doğan korkular
mutluluğumu derinliklerin havasız köşelerine hava göndermekte aradım
her kızı, her kadını anam gibi gördüm, anam gibi sevdim
olumsuzluklara emin adımlarla yürüdüm, insanlardı ufkumdaki sevgim

yarınlara inanışlarım aldanışlarımı yendi her zaman
bahçelere güller, çiçekler dikmekle geçti ömrüm
ufkum aydınlık, beynim açık, rahattır gönlüm.
Hastalığım mı yüreğimin yıpranışından
Biraz naz, biraz korku, bir de yaklaşan ölüm