Hatt-ı Van

-bir ressamın hatırasıdır yüreğimde-



yüreği köze dönmüş bakire ressam
aşkını döker mavi gölün yalnızlığına

hiç umursamaz halatlarla gönlüne tırmanan bakışları
çizer beyaz sayfalara gün batımını
kozalaklar dizer ayak dibine
hüznün kibritini çakar ateş kokan hayallere
kana bürünmüş gözlerin sahilinde
bir hatt-ı Van çizer

bir keman hüznüyle mırıldar acılara
renksiz isyancı fikirler cirit atar
düşünce koridorunda
görkemli umut sarayından kovulmuş gibi
katılmış gam kervanına

alacakaranlık sokaklarda yapayalnız
yanakları gözyaşlarıyla ıslanmış
huzursuz aşkın atmosferinde
sessizliğini döker sokaklara
elleri koynunda
garip gecenin gerip yolcusu

duman uzantılarında efkar dağıtır martılara
çığ düşmüş saçlarını rengine
heceler kalabalığında
mızrabın sessizliği ürkütür bakışlarının melodisini

gönül vadisine dumanlara mahkum
yakılmış umut sığınağı
gömülü kalmış mavilikler ülkesine
bir garip yolcu misali
binmiş yalnızlığın terkisine



*Bu şiir hiç düzeltilmeden Van Gönlünün kıyısında ben ve ressamın beraber kaldığımız o sohbetin ardında yazdığım bir şiirdir. 05. Ağustos 1998