Hayatı Agularla Yaşıyorum

Kanatlanıp uçuyorum gökyüzünde hatta abartıp
arkadaş oluyorum yıldızlarla.
Çocuk olup bulutlarda evcilik oynuyorum
hayatı agularla yaşıyorum.
Tarihin tozlu yolarında duraksayıp, ünlü bilgiç olup
falcı gibi geleceğimi biliyorum.
Mahkememde yargıç oluyorum, bir gün kalemimi kırıyor
bir gün azat ediyorum kendimi.
Geceyi gündüze bağlayıp dünyayı dolaşıyorum,
gülümseyerek gezginim diyorum hayatın devri âleminde.
Karalar pembe yansıyor gözlerime parayı anımsamıyor
hayatı sallamaz oluyorum.
Sınırları adımlayıp devrimler kurguluyorum hayata,
yumruğum havada özgürlük narası atıyorum.
Küf tutmuş yosunlaşmış denizleri yok sayıp
berrak masmavi denizler yansıtıyorum gözlerime.
Buralar benden sorulur narasıyla kadere inat
kahkahayla yürüyorum hayat yolunda.
İşte benim, ben buradayım edasıyla salına salına
uçuyorum yeryüzünde kanatsız.
Kanguru misali hayallerimi koynumda besleyip oradan oraya zıplayarak
umutlar avuçluyorum.

Hayalin hayal olduğu dünyada ben miydim sahte olan?
Yoksa gerçekliğini yitirmiş hayallerim mi düşlerim miydi?

Selma Koç