Hayatın Silgisi Yok ki Silip Baştan Yazılsın!

Üç Günlük Dünya -Dün-

1-
Toprağın bağrına saçılan tohum
Beden içinde kıvrılan ruh; düğüm
Sürünerek geçti ana sıcağından
Üşüyerek adım attı soğuk hayat ocağına

Kıldan ince kılıçtan keskin
Sırat köprüsünde yürüyordu
Kır(ı)k kanatlı melek/ler

Yolculuk, sîne'de bir kor yangın
Lakin; Kale kutsal diyerek

Çatlayan toprağa merhem oluyor
Kırkikindi yağmurları ile birlikte
İniltisine şifa sürüyordu bozkırlara

Kadere izafeten yazılan sayfalar
/Düştü hecelere/
Gökyüzünden sağılan güneş soğuk

Ay'ın tutulan dili dünün sessizliğinde çözüldü
Kırk katır mı, kırk satır mı?
Sorgusunda yere asıldı kanatlar
Yandı yürek

2-

Hüznün kemanından yükselen notalar
Yaşamın dramatik hazinesi olan acıyı çalıyordu
Öyle ki; Sesi, insanı acıtan

Dün köprü kurarken yarına
Dinmedi fırtınalar
Kükredi bulutlar
Çocuktu kır(ı)k kanatlı melek/ler
Korktu/lar

Yaşama meftun olsa da yürek
Uçmaya bir çift kanat gerek

Yine de; Ne kadar ince de olsa dal
Bir başka ucundan tutundu hayata

Büyük dalgalar küçülerek vurdu kıyıya
Vurdu vurdu vurdu...
Kırk'a iki kulaç kala durdu
Ve sonra sessizlik çöktü aniden
Her yer süt liman oldu

Yıldızlardan umut damlaları /düştüler/
Onlar melektiler

3-

Sen yazar(mı)sın?
Hayat seni yazmadıkça
Peki o zaman sen ne yazarsın?

Öyle ya;Hayatın silgisi yok ki silip baştan yazılsın!

Ah! Kır(ı)k kanatlı /meleğim/
Sorgulayacak ne vardı ki aslında
Zira; Altı toprak üstü sadece topu topu insansın

Hendekte kazılan toprak tümsek
Kırk geçitten geçti kürek
Küreği tutan el dur dedi kükreyerek
Kader yönünü belirleyecek;

Hangisini seçti melek/ler?

Kendi ellerine almak!
Kölesi olmak!
Olacağına varmak!

Cevaplar kendi içinden geldi sonra aniden
Zira kalp kalbine güvendi
Tinsel bir bağ ile kader yönünü mühürledi

Görünmez bir el dolaştı kanatlarının ucunda
Kıpırtısı yüreğinde mim
Hissettiği; Kainatın tek ilâhi sesiydi
Ses verdi imdadına

Tut elimden
Korkma bırakmam



20 Kasım 2009 İzmir