Hecelere Köz Düştü

Hecelere köz düştü,bilmem ne yazsın kalem!
Közü beni üşüttü yansa da cümle alem.

Olmaz artık yanımda tek bir gölge bir cisim,
Tüketse de içimi sana verdiğim isim.

Bu aşk ile tükenmek Züleyha'ya bir onur,
Tükenirken yüceltir kutlu yolda aşktan nur.

Ben gittiğin her yerde aklı noksan bir deli,
Sen olmadık aşklarda,yitik bir şehvet eli.

Aşk sorgusu yapılmaz yüreğe düşse de nar,
Mihnet-i hicranını haykırmam ederim ar!

Bu yolun adabını,biliyorsan sen söyle,
Kırık bir kalem gibi dili lal kalma öyle!

Sen derdiyle yaşasın bu kuru ve köhne can,
Sözlerin git dese de kabul görmez tek bir an!

O bedevî gönlünde,nihâlim,gülüm soldu,
Saymadım ki canıma kaçıncı kastın oldu.

Aşikâr ettim seni,hem gizlim hem de saklım
Gönlüme Leyla densin,şimdi Mecnun'dur aklım


(mısraları delirtir içimdeki bu yara,
Leyla'mı çöle saldım beni Kays gibi ara!)