Hercai Korkuların Canım'ı

Hatırlıyor musun? Sana ilk canım dediğimi
Azarlamıştın...
Ben o kelimeyi çok kutsal sayarım!
Utanmıştım. Kutsal?
Mana verememiştim
Sonraları anlamıştım
Sicilimeydi...
Bir türlü anlatamamıştım ki
Ben o kelimeyi çok söylerim..
_Hayır! keskin bir şekilde
_Herkese söyleyebilirsin bana değil!

Onu da sonradan anladım ki
Bana söylüyorsan sadece benimdir...

Ne günlerdi ....
Seni güldürürdüm hani
Her şeye bir kulp takardım
Hoşuna giderdi yalandan kızardın...

Bende o kızmalarını severdim aslında..
Bilirdim ki kızdıkça beni kıskanırdın..
Siyah gözlük taktırmazdın!
Şiirlerime de kızardın.
Hiç Deniz'im olamazdı mesela
Hülya'm, Rüya'm Sevda'm
Kıskanırdın, kızardın....
İnadına yazardım, hoşlanırdım..
Çoğunu seni kızdırmak/ kıskandırmak için yazardım

Sahilde hani bir midyeci vardı.
Yok şimdi..
Yemezdim o zamanlar
Derdin: içinde pilav var evde yemiyor musun?
Bende derdim sana
Hülyalar rüyalar sevdalar da her yerde var
Neden kızıyorsun!..
Hep teklediğin zamanlardaki gibi
Kızarırdın. peltelerdi dilin
Gamzelerin çıkardı ortaya
O zaman pek bir sevimli
Olurdun..
Bayılırdım... o pozuna
Çocuksu bir küserdin hemen
Küsmelerini de severdim...
Ama söylemezdim!....

İnsanın kıskandığı kadar sevdiğini
Aslında biliyordum..
Seni ölçüyordum..
Benden, hercailiklerimden korkuyordun
Ben korkmanı da seviyordum..

Hayat..
Çekti aldı sonra seni benden
Tektaşının altında tarihi yazılı!
Biliyorum çok bekledin beni
Suçlamadım hiç
Hayırlı olsun! Derken güya nötrdüm
Canım acımıştı çok; üzülmüştüm.
Olmadı,
Olamadı işte...

Şimdi tüm yasaklarım serbest
Hülyalı sevdalı şiirler cenk atıyor sayfalarımda
Midyede yiyorum artık..
Canım sakız ağzımda.!

Ama hâlâ:
Bana yasaklar koyacak
Biri yok hayatımda !...