Hey Be.

Hey be..
Şimdi şöyle on sekizinde,
Zıpkın gibi bir delikanlı olmak vardı.
....ve sen o gününle
Ansızın çıkvermeliydin karşıma.
Sende o günkü korkular...
Bende ise delice boş vermişlik.
Mahallenizin delikanlıları çıkmalıydı karşıma
Senin için kavgalar etmeliydim.
Beklemeliydim seni köşe başlarında.
Tüm bütün gün beklemeliydim
Gelmediğinde o günüm zindan olmalıydı.

Hey be..
Şimdi şöyle yirmisinde,
Zıpkın gibi bir delikanlı olmak vardı.
Sana özlem dolu mektuplarla
Her günümün her anını yazmalıydım...
....ama manga çavuşunun ilk sinkaflı tokatını yazamamalı.
Demeliydim;
Bugün hasretinden dar geldi buraları...
Sense..
Bir mektubunda kalpleri oklamalı.
Bir mektubunda parmaklarını çizmeli.
Bir mektubuna dudaklarını degdirmeli.
Bitecek bu hasret demeliydin...

Hayat ne garip..!
Geçen zamanla
Korkmayı..
Susmayı öğrenmişiz
Ama bir tek unutmayı,
Unuta bilmeyi becerememişiz...
İşte..!
Gözlerimizde utanç bakışlar.
Dudaklarımızda hapsettiğimiz sözcükler.
Aklımızda hep o ilklerimiz.
Yüzümüzde donup kalan gülümsemeler.
....ama biz yine de..
En usta oyuncuya taş çıkartırcasına
Oyunlar oynuyoruz...
Hey be..
Dün ayrılığımızın otuzuncu yılıydı..
Bugün ise doğum günün
Mutlu yıllar sana ..
Mutlu yıllar sana yeşil gözlüm...