Heyelan

İşte akşam oluyor yine .

Ve ben kırmızıyı içmiş damlalardayım
Ödlek ... korkak ... tökezlemiş
Lirik perdelerin örttüğü donuk bakışımla
Hıçkırığımın dağıldığı sarp kayalarla
Sanki kör bir kumsaldayım .

İçime dökülüyor bulutlar ilk kez
Ellerimi tutuyor hırçın bir rüzgâr
Ve soluğuma tünemiş solgun masallar
Yavaşça alıp beni götürüyor güneşsiz diyârlara
Korkulardayım ... korkmalardayım .

Nefesimde kar dansları hızlanıyor
Toy dumanlar tütüyor yüreğimden
Azgın ve karanlık bir katran misâli ...
Yarınlar uzanıyor fırtınalarıma
Ben ağlamaklı ...
Zamanların ötesine savrulmaktayım
Dağılmaktayım .

Kirpiğimden düşen ucube bir damlada
Artık kaybolmaktayım .

Dalgın tebessümleri yitirmiş dudaklarım
Ateşlerde dolanan sabahlarım
Ve suskulara sevdalanmış duygularım
Harmanlarda raks ediyor ...
Bense vurumlardayım .

Pembe bir menekşeye sokuluyorum yavaştan
Dokunma sakın diyor ...
Küsüyorum ve alıp ruhumu avuçlarıma
Göğe akıyorum yeniden
Yalansız ... riyâsız ... hasatsız mevsimlerimle
Esintilerden süzülüyorum .
Ben ..... artık donmalardayım .

Yüreğim ölesiye tatsız
Ve ben ilk kez bu kadar deli bir karmaşayım .

İsyanlarımla ... sorgularımla ... dualarımla
Sanki garip bir heyecan'da ...
Heyelan'dayım !!!