Hilkat Garibesi

-'Oğlum bu adama iyi bak'
-'Hangi adama baba?'

Yamalı üstü başı,
Bir kaç senelik var traşı,
Yorgandır direksiz gök, yastıktır kaldırım taşı,
Gölden su, eldendir aşı,
Hele birkaç esnaf pek sever adamcağızı,
Verilir üç günde bir dayaktan maaşı,
O yinede darılmaz kimselere,
Doyurmak karnını, budur tüm savaşı.

Acıktığında halden düşer; ancak açmaz elini,
Düşünür hem kendi dilini; hem milletin cebini,
Kendisi gibi yaşlı söğüde verir de belini,
Anlatmaz kimselere, o mahzun bakışın ardındaki ahvalini.

Belki birkaç çeyrek asırdır su değmemiş teni,
Kıyafeti muhtemel ki, toprakta da olacak yeni/kefeni,
Sırları deşifredir görene ki; alnında ki derin çizgilerde gizli,
Fark eden meçhul, döker aslında yüzüne bakana, içini.

-' Oğlum bu adama iyi bak'
-'Niye ki baba?'

Hangi gün farklı ki -ondan habersiz geçen- diğerinden,
Hangi duygular dökülür, konuşmayan dilinden.
Belki küçük bir kıpırdanma, umut bağlatır binlerce kez yeniden,
Sonra bağrındaki yaraları kanar, umudunun tekrar solacağını bilmeden.

-'Oğlum bu adama iyi bak'
-'Baktım baba'
-'Gördün mü oğlum?'
-'Bu adamda görülecek bir şey yok ki;'
-'Oğlum varlık; ondaki yoklukta gizli'
-...

Su akar yolu bilerek,
Yaprak düşer, boyun eğerek,
Zaman geçer, mekânı görerek,
Süre dolup, her şey biterek,
Garip uyanır, bur gün diriltilerek,
Belki görürüm onu, gerçekten yüzü gülerek....