Hüzün Git Yüzümden!

parçalı bulutlar ardına saklanmışlığımın sağanağında
damla damla düşer ömrüm kanayan avuçlarıma
isteksiz tebessümler yerleştiririm yüzüme
o kadar sığ dururlar ki,
hiç bir martı çığlık atmaz soluksuzluğunda




kim bilir kaç zaman eridi içimdeki yanardağda
ve kaç zamandır gözlerimle gülmedim kimseye
hani nerede şimdi yüreğine kendimden iltica ettiğim o adam?
nerede hoyrat sevişleri
nerede hayata karşı açtığımız iç savaş



birlikte yenildik
dört duvarlı cephemiz yerle bir
yağmalanmış sarılışlarımız
gözlerinde kaybolmuşluğum eski bir kent silueti
gidişlerimiz dikenli tel ıssızlığı




/ ah sevgili, seni bilmem ama
derin bir boşluğum ben şimdilerde /



hüzün koydum gözlerime
sensizliğin güz mevsiminde
yüzümde akşam sefaları susar
seni karşılayamamanın sessizliğinde











onmartikibindokuz