Hüzünlerime Şefkatin Yağıyor

Sokaklarım acıyla yağmalanıyor,
Dokunamıyorum resmine.
Sanki gözlerin sadece bana bakıyor,
Ve görüyor sakladıklarımı.
Bugün gölgeliyim yine...
Bin ıslık düşüyor kulaklarıma,
Kırılmış bağlamanın telleri,
İçime içime batıyor.
Biliyorum, gelmeyecek avuçlarıma sarmaşık gülleri,
Ya hiç tutamazsam ellerini?
Milyonlarca düş biriktirdim sana dair,
Artık sığmıyor kucağıma.
Uzaklaşıyor benden tüm sevdalar,
Geride gülüşlerin kalıyor.
Anlamsızlığa soyunmak nedir ki?
Kaç kez sunar bana kendimi?
Gözlerim sınır ötesine uğurlanıyor.
Caddelerim hasretinle yıkanmakta,
Kurulayamıyorum saçlarını.
Sanki dudaklarından mevsim olup döküleceğim,
Kalem bir üşüyor bir yanıyor,
Yüreğime toprağının kokusu siniyor.
Giderken gökyüzüne bıraktığın yüzlerce renk,
Her akşam omuzlarıma süzülüyor.
Şehir geceye vuruyor adımlarını,
Aşklar sıradanlaşıyor bir çırpıda.
Sessizce sokuluyorum sana,
Hüzünlerime şefkatin yağıyor,
Kirpiklerin meydan okuyor yalnızlığıma.
Sensizliği bir ceylan kadar ürkek,
Ve bir ezgi sadeliğinde,
Sende yaşıyorum...