İçim Yanar Oldu

Gönüle düşer oldu aklar
Ben miyim hep talib-i baht-ı karalar
Yârdan miras bu yaralar
Beni hep ağlatır oldu

Bu zamanda gördüğüm nice dilberler
Sorarsan sevmeseler de severim derler
Yârdan uzak kurulan hayaller
Yüreğimi kan revan içinde bırakır oldu

Acıların şairi, aşk-ı acının talibi
Ben ki terkedilişlerin sahibi
Şöyle dışarı bakınmaya açıp da revzeni
Nefes alırken bile içim yanar oldu





revzen: pencere