İçimdeki Yara

Düşünme öyle... Kara kara


Düşün düşüne
Başım ağrıyor
Gözlerim kan ağlıyor
Bir çiçek gibi suya hasret
Ellerim buz gibi donmuş
Yüreğim yorgun
Kalbimde bilmek bitmeyen sancı


İçinden çıkamıyorum
çıkmaz sokak gibi

Sanki arabayım
Sür sür yol bitmiyor

Düşün düşün
Akıl kalmıyor


İçim içimi yiyor
Beni kahrediyor
Aklımda bir şey yok
İçim parçalanıyor


İçim içime sığmıyor
Nefes almakta zorlanıyorum
çekiyorum Havanın kokusunu içime
Belki içim ferahlar diye...


Düşünüyorum öyle boş boş, kalıyorum suskun!


Aslında bir şey demek istiyorum
İçim izin vermiyor
Dudaklarım söylemek istiyor kelimeleri
Kilit vurmuşum çıkmıyor
O an aklım durmuş gibi
Kulaklarım sağır olmuş, işitmiyorum
Dilim tutulmuş, konuşmuyorum


İçimde Y A R A var...



İtfaiyeci abi
Sen herkesi kurtaran, yangını söndüren
Benim içimdeki YARA yı söndüre bilir misin?


Sen öyle kara kara düşünen
Aç ellerini
Akıt gözlerini
Söylesin dudakların o güzel sözleri
O yüce EFENDİ ye, DUA eyle
O içindeki Yara'yı söndürecek
Sen yeter ki onun yollundan VAZGECME...