İki Can

İki can
İki yoldaş
İki gariban
İki talihsiz fukara
Adları şarapçı konmuş, mekânları otobüs terminali olmuş

İkisinin de saçları kır ve uzun
Sakalları gür ve düzgün
Üzerinde cepleri sarkmış ceketleri
Paçası kısalmış pantolonları
Ayaklarında topuğu çiğnenmiş dünyaları

Uzanmışlar bir banka öylece,
Biri diğerine yastık olmuş,
Diğeri ötekine döşek,
Bir kuru ekmekleri var bölüştükleri
Zaten kuru olan ekmeğin,
Birde içi senin olsun dışı benim olsundu, bir birlerini düşündükleri,

Seyrederken öylece birbirlerinin sigaralarını yakışlarını,
Biri sesleniyor çaycıya bize iki çay getir,
Çaycı duymazdan geliyor biliyor ki meteliksiz
Bir delikanlı çay ikram ediyor onlara
Onlarsa kuru ekmeğin içini uzatıyor delikanlıya,
Borcumuz ne kadar diye soruyorlar birde,
Biri diğerinin şekerini katıyor,
Diğeri ötekinin çayını karıştırıyor,

Bakıyor ki arkadaşının üşümekten eli titriyor,
Kendi çayı soğurken onun bardağını tutup,
Yudum yudum sabırla içmesini bekliyor,
Kim bilir bu kaçıncı gece böyle geçiyor,
Kim bilir hangi banklar onları endişeyle gözlüyor,

Kim bilir neler yaşadılar,
Kim bilir kaç kez dövüldüler,
Kim bilir bir zamanlar hangi beydiler,
Kim bilir, kimin evladı, kimin kardeşi, kimin abisiydiler,
Kim bilir, kimin eşi, kimin babasıydılar,
Şuansa sadece iki yoldaştılar,
Görünen o ki gerçek dosttular,

05.04.2009/00:28
27.03.2009 Aşti/Ankara