İki Kirpik Arası Kutlu Veda

Gecenin ısırgan yankılarının
düş yapraklı sokağında
kaygılı ayazlar düşerken ensene
ben baharın tüm renklerini kabullendim
yeşili yarından çalarak

uzatmaları bindirirken sırtına
tehir edilmiş son mısralarda
gönül uğruna ödünümdü
gözlerimin elasında sen/im

dünden kaçak zamanları y/aşarken
tadı bozuk saatin kadranına takıldın
ellerini çekerken maziden

tutsaklığım eylülden yeni ayrılmışken
hislerimin sislerinde yankılandı
nedensiz arayışlarının uğultusu

/dağılmış gecelerimi henüz toplamışken
helal uykularımda
artık yaslanma bana/

benim her şeye yetecek tın ötesi
uyanmalarım var sarmallarımda
bulutların türküsüne eşlik eden
keyfimin kahyasına sazını çalan

iki kirpik arası kutlu bir veda
senden geriye kalan
uçuşuyorum
kelebek misali

dokunma bam telime
ah tutar dilim...