İki Kirpik Arası Pus

iki kirpik arası pus
gözlerin nisan/a yağmur taşır
yüzünde gün batımının hüzünlü serenatı
kefe/sine mizan/nın
ağır hayat yüklemiş kuş tüyü umutların

gölgeni yasla duvara
ay ışığı yitirmesin kendini
geceye lal düşmüş dilinden
vakit yas tutmuş
karanlık saçlarında saklar niyetini

söylemesende bilirim
bilirim sessizliğin sonrasını taşır halin
kızılca kıyamet yeri bakışların
ve sonrası yarına başlar ihanetin kendine

perde arası yorulan bakmaların
taşı kendini pencereler yalan soyler
sokak adımlarında düş kırıkları
dönmeler hiç böyle tüketmemişti
içinden sabrını...

beklemenin beş kalasında
kar yağar doruklarına teninin
bütün şehvetler üşür koynunda
yastığında kaybolur sıcaklığı anın

ve ölü aşklar serilir
yatağında çarşaf çarşaf