Iki Satırarasındaki Kelebek...

hayatımı sorguladım iki satırda.
birinci satırda sen,
ikincisinde ben.
o iki satırarası işte,
beni kahreden..

hayatımın en kötü gününde
'sen bana hediye' sin demiştin.
aslında o gün,
benim doğumgünüm.
o zaman 'ben sana hediye'yim demiştin
gülmüştün.
bir öpücükle,
beni hayata döndürmüştün.

gözlerine bakınca
bir yıldız doğdu sanki.
ellerimi tutunca
dünyam durmuştu sanki .
inan bana birtanem
CAN'ım,
o gün yeniden doğmuştu sanki.

sen benim
vazgeçilmezimdin.
aklıma geldikçe gülümsediğim
gözümdeki tek inci.,
duyduğum en güzel ses
sessizliğimin sesi
sen benim
sevdiğim...

bu gün.
benim doğumgünüm.

bir kaderdi yaşanan.
aslında,
yaşanmayandı asıl dram.
beni bu güne,
yaralı
boynu bükük
korkak
yalnız
ulaştıran.

ayazınla savruldum geçen yıllarda.
üşüdüm ısınamadım sensiz yıllarda.
korktum, sığınamadım,gönlümü açamadım
o bir günün hayali,
geçen yıllarda..

sen,
sevdim dedin
aşkım dedin
canım dedin.
sen benim kelebeğimsin demiştin.
bir günlük ömürmüş bana biçtiğin..
o bir günü
yaşattın,yaşadım
gittin.

ve ben şimdi,
hala o iki satır arasında,
öldüğüm o günde
yine,
öleceğini bile bile
o bir gün(leri)ü
yaşamaya çalışan
kelebeğim...