İki Yüzü Var Hayatın

sevgili Elbina sevgi böyle işte
ne kadar seversen sev
hükmen mağlupsun hemen hemen her sevgide
mütemadiyen için için ağlıyorsan
anla
kendini sevemediğin kadar sevmişsindir insanlığı
bu sukûnetsizlik
ve bu gürültü bozuyorsa akşam sefanı
ruhuna eziyetini anla
oysa
''En az ağaçlar ve yıldızlar kadar burada olmaya hakkın var
ve senin için anlaşılabilir olsa da olmasa da''
kendini sevmemişsen
faydası yok iyi ve kötü insanların ...''



şimdi lanet olsun
o zamanlar
sıska bedenim taşıyamazdı cenk dolu çantamı
ve taşıyamazdı tahta sıram gözyaşlarımı
ummadığım taş olurdu hayata yön verenin sözleri
oysa çığ gibi büyürken sevgim
keskin şarap kokusu sarardı dar akşamlarımı
hem kim taşırdı sevgiyle taşan ruhumu
anladım ki
sadece evrenin çocuğuydum
kıyaslanmayacak kadar sevdim sevmeyi
şimdi kahraman edasıyla ''lanet olsun'' diyorum
ve nazikçe korkularıma yenildim...



şimdi yorgununum
Haziran akşamlarında bile
oysa
İskender Pala'nın cezbeden sözü
nakış nakış dokunmuştu belleğime
suskumdu
şah damarımdı sevmeler
meğer nasıl da yabana atmışım kalbimi
geç oldu
oysa sevgiyle yeşil olacaktım okyanusun mavisine...




bak Elbina sadece gözlerime bak
şimdi dağınık göreneğim
intizarım yok amma
dokunma!
ağlarım...



şimdi derinimde iki çift kelime
her şeye rağmen lûtuf yaşam
bak aynaya
aşk kadar güzelsin
sensin sana rol yapmayacak olan
acılara
zulümlere
şavaşlara rağmen
doğacak yalnızlığına müşfik olan da sensin
iki yüzü var hayatın
ya çıldırasıya kadar sev kendini
ya da sev çıldırtan meselelerle
gâliba demiyorum artık
yegâne olan tek şey
bir tanrıyı bir de kendini unutma



sakın unutma lütfen...