İnadına

ne bomboş sokaklar avutur acıyı
ne üzüm kokulu bardaklar

bilirim ki
avuçlarımdaki çizgiler sönmüş bir volkanın dudak izleri değil
haylidir ateşle öpüşmeyişim Nisan ıslatırken hele kuzu yemlerini

ve
patlatırken gelincik tohumları
bakire iklimleri
acımın gövdesinde ihanet

süpürürken zamansız lodoslar
can kırıklarımı
şehrin arka sokaklarına

ve kaçışıp parlak ışıklı velvelelerden
namluya sürülü
isyanım

inadına asi
inadına anarşist

süzülürken dar mekanlara gölgemin ay kaçağı halleri
yine içimi içiyorum
kayıp bir ayyaşın avucundan....