'İnecek Var ' Demek Vardı

Saate bakmalıydım
birazdan kalkacaktı otobüs
ve senin için şiir dolu bir k/ağıt yakmalıydım
müsvette bir papirüs...

Saate bakmalıydım
sen geldin yanıma gözlerine takıldım
durdu yine zaman
şimdi
hangi mecburiyet yolcu eder beni gözlerinin garından ?

Sana efkârımdan bir ses düşürmeden
ve kalbimin yaralarından tek söz etmeden
göğsüne yaslayıp başımı ağlamalıydım
kalbine sığınmalıydım
çok zamandır dışarda kalmıştım
sen hep susmuştun ya hani
herkesim terketmiş bulundu bir kere beni
ama sen uzaktın
ben asrın devasa yalnızlığı
gör işte
böyle harcıyor ayrılıklar adamı
ve gizlice avuçlarıma sıkıştırdı zaman
mesafelere sakladığım muhtıramı !

Oysa saate bakmalıydım
ama ben sözlerine takıldım
küçücük bir odadaydık
ve sesin çarpıyordu duvarlara
sen çocukluğunu anlatırken
ben gıpta ediyordum anılarına konuk olanlara...
acaba ben de hiç yeretmiş miydim hafızanda ?
merak işte,
insan takılıyor böyle cevapsız sorulara...

Sözü eveleyip gevelemeden
'sen' diyebilmeliydim oysa
ya da kalkıp gitmeliydim
olmadı ölmeli...
yahut
kadavra kalbime hayat sunacak sözleri
senden beklememeyi öğrenmeli.

Saate baktım
birazdan kalkacak otobüs
ve yakacak içimi
ayrılığa söylenmiş son sonsöz...

Gitme vakti
saniyeler tüketiyor içimi
ve sen uğurlamaya geliyorsun beni
sol yanımdan sonra sağ yanımda bir kalkan gibi kuşanıyor tenini

Saate bak !
ve bu peronda gözlerini bana bırak !

-İyi yolculuklar...
-Gidenler en çok kendilerinden ayrılırlar...

Ben giderken gülümseyip,el salladım
sen de beni uğurladın
şimdi bu ayrılığı uğurum mu saymalıyım ?

(filizlenecek yeniden kuruyan dallar / ...gitmeye mecburum anla / yeni bir hikaye olsun dilinde,beni öyle ayrılık yanlısı sanma !)

5 Kasım-Niğde