Infaz Yedim Yaşarken
gecenin karanlık aynalarında
yitik bakışlar bıraktım
içimin saklı düşlerinde
elemden öte yalnızlık
kendime küsmüşüm üstelik
ruhuma göz kırpmayı üşenir oldum
dokunmalıyım gölgene ey kaderim
sana sorular sormalıyım
ama
bu gece yok mecalim
götür bütün umutlarım
zaten esirin
bir tılsım kalmassın al git
ölü geceler uzanır koynumda
buz keser tenimde yalnızlık
unuttuğum sabahlar göçer ruyamdan
kader uykumda bozar niyetini
kahpe kabuslara döner hayat
dardan ağaçlar büyür bahtımda
anlımda fermanım gibi çizgiler
gülecek zamanlar yitirdim
infaz yedim yaşarken
ne çok hüzün taşımış şair soğuk renklerin giydirdiği dizelerine. insanın yalnızlığı bu kadar üşütür mü diye soramadım kendime.
kırmızı mum mühürlü her imge soğuk terlerle dökülmüş şiirin alnına. belki ellerinin tuttuğu meş'ale karanlığın son anını kolluyordur usta kovalamaya devam etmeli insan devayı, hayat gücümüz tükenene değin. zaten başka bir şey, gelmez elden.
sevmek kartının turası olamasa ayrılık ne önemi kalırdı çekilen çilenin. sevmek için yaşamak inatla sloganı üstüne çöker karamsar sözler sırf acıdan yoksa ayrılık şikayet değil biz gibi çok sevdiğimiz ayrımın farkındalığıdır.
tebriklerimle.
ölü geceler uzanır koynumda buz keser tenimde yalnızlık unuttuğum sabahlar göçer ruyamdan kader uykumda bozar niyetini kahpe kabuslara döner hayat
👍👍👍👍👍
yüreğine kalemine sağlık abicim...