İşgalci Ayrılıklar Destanı 2

vahdaniyeti sizlere ömür bir gelecek
bekası dumura uğramış bir aşk
kaç sevda mili uzaklığında bilinmez yalnızlık
ve tarumar hazinliğin istençsiz erimiş sonu
hiç bir kitapta yazmaz ama
sevdanın en yalıtkan hali
en uzak yolu
ayrılık!



temmuz sıcağında
kutup arsızlığı soğuğudur bazen
okşadığın göbek tenindeki can
gelmesini doğmasını beklediğin
uğruna nameler dizdiğin bebeğin
ölü doğmasıdır sonrasındaki gidişler!



buzuldan kopan bir kütledir
altında koca bir yaşanmışlık olsada
her parça sevdadan düşen bir k/anıdır
yılların emeğinin öpüşmesidir yaşlarla!
ve adı yoktur sevda sinemalarında
boş koltuklara kişiliksiz bir gösteridir!
aslında görmek istemediğin bir histeri!



artık kabuklarından cerahat sökündür
bir vaktlerin narin çiçekleri
şimdi ateşe odundur kokladığın güller
tütsülere serpintidir menekşeler
beyaz sayfalara hapis!



kurtuluş değildir kaçmak
bilirim az çok esaretini pençesinin
afyonu patlamamış kaç kahpe gece
örtecek yine üzerimi
hangi kısa dalga frekenslara salacağım
uzun ve illet oflarımı!
ve yine limon dişleyen damaklarıma
büzüştürüp saklayacağım hüzünlerimi
acı soğan doğramalarına karıştırırım yine
yüzümün ıslaklığını..



alışırım ama!
alışırım zor olsada!
bol limonlu bol soğanlı salatalar
öğünüm bundan sonra nasılsa!



tuvalimin arkasına yaparım artık
kara kalem resimlerimi
fırçalarla dart oynarım bir müddet
hedefe takılı sensizliğe nişanla...
senli eskizler haram olur yine bana..



gülücükler kısa boylu ve sahtekar olur yine
kollar doğuştan bir ama gibi kör
ayakkabılarımın burnu delik deşik
taşları yokluğuna sebeplemekten!
ve yine öksüzdür şiirlerim asudesinden!




hayal edebildiği kadar yaşarsa insan
severken unutmak ta o kadar hayal!
hayalinle herşeye rağmen yaşamaksa ayrılmak
limonlara soğanlara sığınmaksa unutmak!
unuturum demem işte o kadar hayal
ve bir o kadar da yalan!