Islandıkça Yastığım
Kıvrıla kıvrıla akıyorken su,
Baştan aşağı yarpuz kokar
Arkın tıraşsız kıyısı.
Yapraklarına kanat serer kelebekler.
Sevda taşıyan bir uğur böceği,
Tepesine tırmanır.
Buz gibi suya girerim yalınayak;
Yüreğim,üflemeden harlanır.
Bir serçeyle kanat çırparım göklerde.
Şeker alıcı yüklü bir çalıya konarım.
Kınalı keklikler eşinir dibinde.
Bakarım,
Dağ gülleri çiçek açmaya gebe.
Öbek öbek mantar,
Kucak kucak kuzukulağı toplarım.
Bir ışkın kökünün ak sütüyle kanar,
Bir gevenin alazında yanarım.
Düş kararırken,
Kırlaşan saçlarıma kırağı düşer.
Yastığıma çiy damlar kirpiklerimden,
Islandıkça uyanırım.
Düşler,doğaya uzanan düşler öyle güzel betimlenmiş ki bizi de yaşatcak kadar inceydi. tüketilen doğada snırım bunlar birer düş ollarak kalmayı sürdürecek.kırsal yaşamın da alabildiğine tüketildiğine kim tanıklık etmez ki. Öte yandan kimi şehir vurgunu yemiş yürekler ,yaralarını saracak tek yerin o saf doğa olduğuna inanır da oralrın ölemini duyar. Oralara gidip anılarına gömülmek o serin suların alnının ateşine derman olmasını ister.Ama sosyal ilişkiler ve yaşamın zorlaması ile elleri parangalı yaşar.İşte bu istek ile gerçeklerin çatışması hep içmizde bir göz yaşı olarak süzülür.Geriye sığınılacak tek ka'la şiir olur. Tebrikler Abidin Bey.
yüreğinize sağlık,sevgilerimle...
Daha ne baharlar var yaşanacak.Ya usta bu bahar kordonda birer bira patlatalımmı? Ben votkalı içerim haberin olsun.👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍 Baharı yaşattın bu kış günü.Saygılar
kutlarım ne kadar naif bir şiirdi..
hocam, üflemeden harlanan yürek bu kez coşmuşda yetmiş bile.. çok şiirdi, çok güzeldi, sevgimle👍👍👍