Kadife Giyotin

bir ceket gibi çıkarmalı sırtımdan delikanlılığı
çünkü şimdi,
ağlamak zamanıdır...
gözler birer kan çanağı,
gözyaşlarım kınalı kurbanlar gibi,
sana canımı sunmalıdır...

çınlamalıdır başrole soyunduğum yalnızlık operasında,
sensizliğe ait bir keman çığlığı...

kulaklarımda yorgun seslerin sağırlığı,
yüreğim acımı çiğner gibi,
yokluğunu yutkunmalıdır...

omuzlarımda son perdenin ağırlığı...

vakit dolduğuna göre
finale yakışır bir rol kesmeli,
yüreğim cehennemin alkışını haketmelidir...
bu son perde,
ömrümün azraile çağrısı,
ve canımın kadife giyotinidir...