Kala(kala)nlar...

Mevsimsiz yaşanan baharlarda
Issız göllerin buğusu gibiydi gözlerin
Her dem büyük fırtınalara gebe
Nasıl da yanardı yanakların
Gece vurgunu imkansız düşlerle
Düşünü (sa)vurdular amansız
Kalakaldı gecelerin sensiz



Soğuk kışların aldatan güneşinde
Tazecik bahar yaprağı gibiydi tenin
Öylesine narin öylesine parlak
Sevgiyle okşardın denizleri ve meltemi
Ellerini (ka)vurdular zamansız
Kalakaldı denizlerin sevensiz



Eylül yağmurlarının sıcak gölgesinde
Ürkek bir kırlangıç gibiydi yüreğin
Gitmekle kalmak arasında kararsız
Titrer dururdu ay ışığına dert yanıp
Yüreğini de vurdular apansız
Kalakaldı ruhun bedensiz




Şimdi
Her gece tek tek gezer
Düşleri okşar, usanmadan
Ellerin...
Gönüllere su serper
Acılar geceye uyanmadan
Yüreğin...


30092009