Kan Kırmızı...

Uykusunda rüyasını özler ruh
Irmağa düşer gibi süzülüp
Duvarları yıkarcasına nöbet bekleyişlerinde
Kanatlanıp âlemine uçmak,
Kaçmak için vadisinde toprağa...









Düşecek sanırsın ansızın ellerine yüreğin
Kalıplaşmış onca düşün acizliğiyle
Ten duvarlarından tırmanır yeniden kuşeleşmiş
Sözcükler.
Rastık çeker hüznüme...









Buruktur zihin tümcelerde...
Kırmızı şapkası kayıp kızın
Koyun tilki kurnazlığında
Külkedisi uykusuz ve gamsız
Masallar iç çekiyor kulak odacıklarında...








Dinmeyen fırtınaların akıl almaz göçünde
Larva bırakır sahte yalanlar
Tek tek kuşatılır ansızın büyümeyle
İrine karışır akşamsefaları
Sığınamazdım şafaklara,
Ve uçamaz kanadı kızıl irinli turnalar...
Ne çocuklar gibi hür olursun
Ne de özünde közlenirsin...









Dağ başı üşümelerim ayazla haşir neşir
Yürek ucumda...
Gemilerin yelkenleri kayıp
Saksılarda menekşeler hüzünlü bakar
Ölüme can koyan vakitlerde alfabenin sesli harfleri
Çalınmış.
Hangi cümleyi sarmalasam
Şen dille macun yapsam
Yinede kan sızar nisan üşümelerinin göçmeyen sancılarından
Kavgamda yenik hayat
Çırılçıplak gölgeler özlemlerimle yoldaş...








Teyelsiz, iğnesiz, ipsiz
Teğet geçer yağmurlar sığınağım dikişsiz
Zırıl zırıl bir çağlama eritmekte gönlümü
Kalabalıklar duygusuz, doyumsuz, gölgesiz
Bakire hicretlerden mor düşlü gülüşlerin muhatapları
Koyun koyuna kıyamette yalanla
Öfkesinde cümlemin debelenirler...








İçim geçiyor bir ah daha düşünce
Gözlerim saksı! kan kırmızı bitmekte
Ellerimle boğarım ruhsuz mavi yolculukları...
Ten hüzün kokmakta
Kadife kesesi kayıp mutlulukların
Çıkınlar sırt üstü heyhat!!
Aldırmıyor suskunluklar gidene
Teslim olmuşken ayrılık nöbetlerine
Düşümden düşüyorum! Ayak dibimde kaktüsten süsler
Paresinde el aman vahım...









Ne çok düşürdüm ellerimden damla damla hüznümü
Arsız sardunyalara...
Artık kabası bitmiş bir duvar öğretilerim
Tomurcuk telaşım bu yüzden
Bu yüzden sebeplerim sebebince avuç açar duaya...


Not: Değerli Arkadaşım Hayatcan Öztürk'e teşekkürlerim borçtur...