Kanardim Goncaya...

Salınarak geldi yine
Sancılı bahar...
Sakin gökyüzünde turnaydı
Buğusuydu siyah gecenin gözlerinde...
Fırtınası çoğalan
Ezberleri yok sayan dirilişti
Yanılgıya eş...


Martının denize süzülüşü gibiydi sessizliği
Yüreği daraltan,
Mıhlanmış sözlerin adresiydi sancılı bahar...
Darbe güncesiydi
Yüreğe kazılan...
Tazelendikçe kınanan
Tazelendikçe kanayan....





Gazele sığmayan gönül vermişlikti
Şiire dökülen kelam dertliydi...
Alışmak zamanı yanmak vardı illa ki...





Yazık ki gün batımında çiçekler buyun büktü
En çokta gülü severdim bilirsin
En çokta diken sızlattı ellerimi
Ve figanı yürekten kopardı..
Gülse de yüzüm
Gurur'a yasladım başımı
Ağlar mıyım hiç...





Birden bire geceleri kuytularda bulurum seni
Bütün olamamış bizliğimiz
Sen ayrı bir iklim,
Ben aynı kırık bahar...
İncinen ömrümün sızısıyla
Kanardım goncaya....
Sen gülerdin pervasızca...
Ben kanmazdım...
Arsızlığa...




Demedim mi yüreğim
Söylesene demedim mi?
Yanılgıdır aşk
Tövbekâr sayfamda kurumuş dal,
Ruhta eziklik,
Hezeyandır coğrafyamda...
Harcımız değildi
Değildi sevmek...