Karakalem Izleri - 4

dağlar gibiydik bir bağbanın bağında
boy boy aynı kan
üç yürek bir can...

profesyonel hayattan fotoğraflar çekerdik
kan ter içinde dikti sırtımız pekti gözümüz
yalnızca güneşe boyun eğen çiğdemlerdik
bilenirdik her yeni güne
ekmek teknemiz objektifimizle
san ki toprağı eşelerdik önce tanrıya selam
sonra gözümüzün ağını karartan ahaliye
feleğin çarkını çekerdik
mesleğimizle harmanlanmış kültürlere
gürültü patırtı ve şipşak
insanlar vardı kare kare figürlerde
pembesi düşlerimizde vurulan
kalbimi tekmeleyen
bar saz caz mezesi güzel bacaklı sübyanlar
san ki
her biri saat on iki den sonra birer esrar mucuzesi
ve -ringa ringa...
camı terlerdi denklaşörün ağlardık içimize
giysileri saygı bekleyen adamlar
yanlarını tamamlayan şeffaf kadınlar
ardında yetim kalmaz öyle sırıtırdı koridorda çocuklar
meyl etmeden tükenmişliğe
yaşamın kirine bileklerimizi çark ettirendik
mecburen gözlerimizi kör eyleyen
biz birdikte neler oluyordu dirlikte
sıyrılmış yüz astarları şamar gibi iniyordu ensemize
güneşe boynumuz kıldan ince
isyanımız gecenin minesini söndürene
gönül tahtımız gördüklerimize lime lime
yüzde çoklukta ejnebi azınlıkta turist ömer
bir bir yitip gidenler akarlardı gecelere
sözüm ona mekan mekan eğlence
göz ardı eden erklerdik felli kelli suretlere
şipşak mecburen
kazanmak için deli taylar gibi koşan
hayli uzaktan gelmiş çocuk deste deste elleri gül tutan
ağrı kesici tutturulmuş dikenin yerine
fakat benzettiğim tabir etkisi kafa uyuşturan -Disko disko partizani
istifrar kusarken İçimize
didinirdik leş gibi yorgun bedenle
lakin
baktıkça arından sıyrılmış yüzlere
ve yaşam çirşefliğine
somun kokusu cebimize
toprağın ölüm kokusunu içimize çekerdik kuvvetlice

meslek icabı şipşak...